W cieniu kamienic

Psychologiczna powieść przedstawiająca z niezwykłą precyzją zdarzenia z  pogranicza pomiędzy jawą a snem, ukazującą różnice i podobieństwa  pomiędzy czasem teraźniejszym, przyszłym i tym już ubiegłym. Na  szczególną uwagę zasługuje podkreślenie umowności i przypadkowości  ludzkich zachowań: bohaterowie tej książki wydają się równie prawdziwi,  co iluzoryczni, a rozgrywające się wydarzenia – niekiedy wyjątkowo  subtelne, ledwie uchwytne, innym razem ogromnie zmysłowe – otacza  atmosfera tymczasowości. Okazuje się, że nawet całkowicie zwyczajna  czynność, na przykład zapalanie papierosa czy obserwowanie spadającego  liścia, może tworzyć intrygujące pytania o sens naszego pojmowania czasu  czy zakres naszego poznania: tego intelektualnego i tego zmysłowego.

 Narracja jest splotem drobiazgowych obserwacji, niejasnych wyobrażeń,  wątpliwych wspomnień. W warstwie formalnej widać wpływy XX-wiecznej  prozy eksperymentalnej: powieści strumienia świadomości i nouveau roman.