Oczekiwanie. A życie szło swoim torem

Wilno, rok 1939. Marysia żegna na dworcu wyruszających na front brata i  narzeczonego. Obiecuje, że będzie się opiekować żoną brata i jego  nienarodzonym jeszcze dzieckiem. Nie wie, że naturalna w tych  okolicznościach obietnica zadecyduje o całym jej przyszłym życiu. Czy  nienawykła do borykania się z codziennością panna z dobrego domu zdoła  ochronić najbliższych na okupowanej Wileńszczyźnie? Jak potoczy się jej  życie na Ziemiach Odzyskanych, gdzie rzuci ją los, gdy będzie musiała  opuścić rodzinne Wilno?

 Autorka, urodzona w Nowogródku, lata dzieciństwa spędziła na zesłaniu w  Kazachstanie, a później na Ukrainie. W roku 1946 przyjechała do Polski i  osiadła na ziemi lubuskiej, gdzie umieściła akcję swojej powieści.  Śledząc koleje życia głównej bohaterki, w nieśpiesznej, bogatej w  szczegóły narracji kreśli obraz codziennego bytowania przedwojennej  polskiej inteligencji w niełatwych realiach PRL.

 Izabela Januszkiewicz urodziła się 23 marca 1932 roku w Nowogródku. W  latach 1940–1946 przebywała wraz z rodziną na zesłaniu, najpierw w  Kazachstanie, a później na Ukrainie. Do Polski wróciła w marcu 1946  roku. Mieszkała początkowo w Smardzewie, a następnie od 1953 roku w  Świebodzinie na Ziemi Lubuskiej. W latach 1952–1955 studiowała na  Akademii Ekonomicznej w Poznaniu. Do przejścia w 1987 na emeryturę  pracowała w księgowości. W 2004 roku wydała pierwszą książkę  zatytułowaną „Pamiętam” przedstawiającą losy dziecka wywiezionego w 1940  roku do Kazachstanu. Dalsza część wspomnień zebrana w tomie p.t.  „Nareszcie w Polsce”, wydana w 2007 roku, przedstawia życie powojenne  rodziny po przyjeździe do kraju. Opowieść jest także opisem beztroskiego  dzieciństwa na Ziemi Nowogródzkiej – hołdem złożonym rodzicom i  jednocześnie historią pokolenia, które przeżyło obie wojny. Obecnie  autorka mieszka wraz z mężem w Sulechowie w województwie Lubuskim.