Яшереп тормыйм…

 
Син мине кабат яшәрттең,
Син мине кышын яшьнәттең,
Син мине әллә нишләттең,
Мин башым җуйдым бугай.
Син миңа канат ялгадың,
Яңарып китте як-ягым,
Сәбәбен хәзер аңладым,
Мин гашыйк булдым бугай…
Яшереп тормыйм оялып,
Син минем яшьлек хыялым,
Соң гына шулай уянып,
Гел чынга аштың бугай.
Күңелнең күгәргән кылын
Тибрәтеп җибәрде моңың.
Бүленеп калган бер җырның
Син юлын ачтың бугай…
 

Бишек элдек

 
Бишек элдек бүлмәгә,
Бии-бии тирбәлә.
Күрше-күлән, дус-ишләр
Килде бәби күрмәгә,
Калмады бер килмәгән.
Кояш элдек бүлмәгә…
Тәрәзәдән ай кергән,
Шул кояшны күрмәгә…
 

Яңа җыр

 
Ак биләүгә бәби биләдем мин —
Җир-әнкәйгә тәүге бүләгем.
Ак биләүгә салып хисләремне,
Җырлый-җырлый теләк теләдем.
Ул җыр туды бүген,
Әлегә хәтле
Көйләп йөргән бөтен көйләрне
Оныттыра язып яулап алды,
Баштанаяк
Мине биләде.
Шул яңа җыр аша килдем бүген
Икенче кат үзем дөньяга.
Җиһан башка сымак,
Тәрәзәмнән
Гаҗәпсенеп үзгә көн бага…
Кояш җиргә алтын каләм белән
Язып куйды:
Тагын бер ана…
 

Учаклар ягасым килә

 
Чит учаклар тирәсендә
Күп җылындым, мин әле
Учаклар ягасым килә
Җылытырлык җилләрне…
 
 
Учаклар ягасым килә
Очкынланып үрләрлек,
Йолдызларга тоташырлык,
Балкытырлык үрләрне.
 
 
Ягасым килә учаклар
Һәр юлчыны дәшәрлек.
Сүнәргә түгел, гомергә
Ялкынланып яшәрлек…
 

Чишмә эзлим

 
Су алырга төшсәм тау астына,
Бу ни хикмәт: чишмә югалган!..
Улаклардан ташып моң түгелә,
Тирәкләргә сагыш уралган.
 
 
Юл буена җырлый-җырлый килгән
Чиләкләрем тынып калдылар.
Төсе китте гүя көянтәмнең,
Бизәкләре тоныкландылар.
 
 
Чишмә эзләп киттем тау юлыннан,
Сусыз ничек кайтыйм авылга?
Мөлдерәмә сулы чиләкләрне
Иңнәремә хәтле сагынган…
 
 
Йә табармын шундый татлы чишмә,
Йотылып-йотылып һәркем эчәрлек.
Йә табармын шундый серле бер җыр
Чишмәләрнең телен чишәрлек…
 

Үземә кайтып төштем

 
Тагын кайтып төштем үземә,
Мин үземне үзем сагынып.
Ничәнче кат инде адашып,
Ничә тапкыр инде абынып.
 
 
Ялыктырды чит-ят гадәтләр,
Гарык итте ашы-табыны.
Бушка узган күпме сәгатьләр,
Ятлар почмагына табынып.
 
 
Кайтып төштем тагын үземә,
Арып-талып, әмма бушанып.
Соңгы кабат, бүтән китмәскә,
Үз-үземә тәмам ышанып.
 
 
Ахры, кайтып төштем үземә,
Сусап, сырхаулардан арынып.
Ятсынасыз, беләм, үзем дә
Мин үземне көчкә таныдым…
 

«И бичара, мескен адәм…»

 
И бичара, мескен адәм,
Тудың ни пычагыма?
Төшмәгәч тә, янмагач та
Мәхәббәт учагына…
 
 
Тәмуг шул ул, янармын, дип
Шүрләдеңме сөяргә?..
Бер оҗмахын күрер өчен,
Мең кат риза көяргә…
 

Дуслар эзләдем

 
Чыксам әгәр яңа сәфәргә,
Озаккамы яки тизгәме,
Җырларыма кушылып җырларлык
Җанга якын дуслар эзләдем.
 
 
Һәрбер юлның таптым үз ямен,
Һәр коеның тойдым үз тәмен.
Дуслар җаны миңа – үз җаным,
Дуслар хәле миңа – үз хәлем…
 
 
Үлчәүләргә хисне салсалар,
Изгелекне тартыр бизмәнем…
Күңелем бары шуны теләде —
Дусның миннән җаны бизмәвен.
 
 
Чыксам әгәр яңа сәфәргә,
Озаккамы әллә тизгәме,
Унга берме, әллә йөзгәме,
Дуслар, бары дуслар эзләдем.
 

Туган йорт ишеге

 
И кадерле ишек, сиңа кайттым,
Арып-талып ерак юллардан.
Син бит исән йөреп, исән кайт, дип,
Изге теләк теләп чыгарган.
 
 
И кадерле ишек, туган бишек,
Хәсрәт тулы капчык ассам да,
Сиңа кайтам, беләм, ачыласың,
Җиде төндә килеп каксам да…
 
 
Шатлык төяп кайттым әле бүген,
Аяк атлавымнан таныдың.
Ә мин синең шыгыр-шыгыр килеп
Ачылуыңа тикле сагындым.
 
 
Йөрәгемә салып саклап йөрдем
Киткән чакта биргән ачкычың.
Тәрәзәдән күреп, әнкәй чыккан,
Гәрәбәдәй сары баскычы…
 

Әни йоклый

 
Әни йоклый…
Төшләренә аның
Кыз чаклары, бәлки, кергәндер.
Сагынып-сагынып безгә сөйли торган
Ал күлмәген киеп йөргәндер…
Уянгач та әле серле генә
Үзалдына шуңа көлгәндер…
Әни йоклый…
Җилләр исми тора,
Тавыш-тынсыз ачыла ишекләр.
Йоклаганын сизеп әбкәсенең,
Сабый тынган хәтта бишектә…
Әни йоклый…
Сабыр гына аны
Көтеп тора үзенең эшләре.
Талгын гына бер рәхәткә чумган
Шул тынлыктан өйнең эчләре…
 

Яшәгән саен

 
Тора-тора тоям яшәү тәмен,
Тормыш мине көн дә яңарта.
Гомер иткән саен арта гамем,
Гамем арткан саен яратам…
 
 
Тора-тора тормыш мавыктыра,
Иң кызыгы әле алда, ди.
Чирен бирә-бирә савыктыра,
Ымсындыра, ләкин алдамый…
 
 
Торган саен дөнья гашыйк итә,
Һәр мизгеле аның могҗиза.
Тик бер серен фәкать ачсам да мин,
Бик бәхетле шуңа – мең риза…
 
 
Яши-яши арта тормыш кадере,
Кояш мәңге үзенә карата.
Мин яшәгән саен гаҗәпләнәм,
Гаҗәпләнгән саен яратам…
 

Йөрәксенмәвең…

 
Кирәксенмәвең түгел бит, —
Йөрәксенмәвең!
Хуш! Киттем!
Җаным бизде,
Күңелем суынды.
Ярый әле, янда – якын дуслар,
Шулар җылысына сыендым.
Кирәкмәсәм,
Көн дә күрмәс идең,
Турыбыздан үтеп
Йөрмәс идең,
Йөрәгеңне яньчеп,
йомарлап…
Сөя торып —
Хисне буарга…
Күрә торып —
Күзне йомарга…
Ах, кыендыр яшәү
Андыйларга,
Куркып йөргәч,
Иркен суларга…
Төкер дә кит инде
шуларга!
 

Ак мендәрем

 
Ак мендәрем,
Бар белгәнең
Йокла да йокла, дию.
Күрмәгән син, ишетмәгән —
Бар бит дөньяда сөю…
Ачык күзем,
Син берүзең.
Мин сиңа иптәш инде…
Төннәрендә күкрәгеңә,
Белмим, күпме яшь иңде…
Бәлки, мин дә
Мәхәббәтнең
Мөнбәренә менәрмен,
Менәрмен дә
мендәремә
Бу хикмәтнең серләрен
Гомер буе чәчми-түкми
Сөйләрмен дә сөйләрмен…
 

Тимәгез лә җанга…

 
Тимәгез лә җанга вак сүз белән,
Миңа тургайларның сайравын,
Җырлый-җырлый болын-тугайларда
Печәнченең чалгы кайравын
 
 
Ишетү мең-мең тапкыр кадерлерәк,
Кирәгерәк – ул җир авазы.
Беләсегез килсә, ул – шагыйрьнең
Үзенә бер суы-һавасы,
Үзенә бер шифа-дәвасы…
 
 
Хак сүзгә мин үпкә тотып йөрмим,
Күпкә түгел, кызып китсәм дә;
Кешеләргә сузам уң кулымны,
Таш сакламыйм куен кесәмдә…
 
 
Тимәгез тик җанга вак сүз белән,
Болай да бит вакыт тарлыгы…
Мин тыңлыйсым килә аксакалның
Дөньялыкта җыйган акылын.
 

Хуш, сихерле бакча

 
Хуш, сихерле бакча,
Исергәндә
Хуш исеннән чәчәкләреңнең
Белмәгәнмен икән
Кырда үскән
Кырыс, әче исен әремнең…
 
 
Туфрагыңа синең калды иңеп,
Эч серләрем, яшьлек эзләрем.
Ядкяр итеп зәңгәр гөлләреңнең
Төсен алып китә күзләрем.
 
 
Хуш, сихерле бакча,
Бөтенләйгә,
Кабат сиңа кереп йөрмәмен.
Кайтмам инде, бер кат сахраларда,
Далаларда тойгач җир ямен.
 
 
Еллар узгач, яннарыңнан синең
Бер үтәрмен әле әйләнеп.
Син калырсың яшьнәп,
яшьлегемнең
Яшел аты төсле бәйдәге…
 

Кайтып киләм

 
Кайтып киләм.
Юл читләре яшел келәм.
Йөгерә-йөгерә, бер кыз миңа
каршы килә.
Менә-менә кочагыма
атылып керә…
Юк, туктамады, узып китте,
көлә-көлә.
Күбәләкләр кунып калган
күлмәгенә…
Толымыннан эләктереп алсаң икән,
Ефәк тасмаларын урлап калсаң икән.
Кайтып киләм…
Печәннәрнең җиткән чагы.
Кыймый гына каршы килә
бер кыз тагы…
Иңнәренә чәчелеп киткән
чәчкәйләре,
Кулларында күк кыңгырау
чәчкәләре.
Йөгереп барып, үзен кочып
алыйм микән?
Әллә танытмыйча, качып
калыйм микән?..
Кайтып киләм,
Алан аша юлым тагы…
Җиләкләрнең янып-янып
пешкән чагы,
Шук җилләрнең итәкләрдән
үпкән чагы…
Ә хисләрнең гөлләрдән дә
нечкә чагы…
Яшел юллар буйлап кына
барсаң икән,
Йә шул еллар уртасында
калсаң икән…
Кайтып киләм,
Болыннарда – эскерт-кибән.
Эңгер-меңгер,
Каршы килә тагын кемдер…
Арып-талып, уйга калып
Кайтып бару.
Басуларда җитеп килә
Иген-тару…
 

Көзләргә кереп барыш

 
Ваемсыз чакларым узды,
Талымсыз чакларым да.
Уйланып калдым бер мәлгә
Көзге юл чатларында…
 
 
Бу юлдан күпләр үткәндер,
Алар бәхетле микән?
Язларым килә озатып
Кайларга хәтле икән?..
 
 
Ак-караны аермаган
Гамьсез көннәр бар иде.
Миңа калса, төн кап-кара,
Ә иң агы кар иде…
 
 
Сүз кадерен белми торып,
Җыр кадерен кем белгән,
Туфрак тәмен белгәнгәдер,
Таллар җиргә иелгән…
 
 
Гел алдында торса бар да,
Буйлар ерак үрелми.
Кеше кадерен аңламыйча,
Үз кадерең күрелми…
 
 
Еллар өс-баш алыштыра,
Дөнья көн дә яңара…
Каршымда, алга чакырып,
Утлы усаклар яна.
 
 
Серләрен төйнәп язларның,
Көзләргә китеп барыш.
Орлык серләрен саклый күк
Өлгереп җиткән арыш…
 
 
Җиләген җыеп җәйләрнең,
Көзләргә кереп барам.
Ачырак төсле шул әле
Кызарып пешкән балан…
 
 
Йөрәгемдә җәйге җырым,
Яз нуры күзләремдә.
Шуңадыр керәм ашкынып
Алкышлы көзләремә…
 

«Пешеп өлгергән чагым…»

 
Пешеп өлгергән чагым,
Кайчак ялгыш адым ясап,
Кеше көлдергән чагым…
 
 
Яшен уйнаткан чагым,
Артык туры әйтеп ташлап,
Нәфрәт уяткан чагым…
 
 
Инде еракта чагым,
Һәр җырымда мине танып,
Һәр юлымнан мәгънә табып,
Дусны елаткан чагым…
 

Без хатын-кызлар ич…

 
Без хатын-кызлар ич…
Яшьлектә генә ул
Кычкырып көләсең,
Үкереп елыйсың —
Беркемнән яшереп тормыйсың.
Күңелең шар ачык —
Чаршау да, пәрдә дә
Кормыйсың…
Яшь чакта тормышың
Төп-төгәл, түгәрәк.
Ә үзең —
Гөлләрдән яралган
Бер гамьсез күбәләк…
Без хатын-кызлар ич…
Яшьлектә генә ул
Өлеш юк, бүлеш юк,
Шобага салыш юк,
Жирәбә тотыш юк,
Үлчәүләр тип-тигез —
Отылу, отыш юк…
Без хатын-кызлар ич…
Бүгенге ул нәрсә —
Без алга, иртәгә
Йөз тотып яшибез.
Бүгенгә дәшмибез.
Кайвакыт сагаеп,
Саргаеп китсәк тә,
Яисә өметләр
Киселсә кисәктән,
Юк әле бирешү,
Бирешү эшмени!
Без кабат дөрлибез,
Янәдән яшьнибез.
Без хатын-кызлар ич,
Көтәбез,
Ышанып яшибез!..
 

Сөю турында…

 
Сөю, яратулар турында
Сөйләр булсаң, саксыз орынма…
Хисләр гүя нәзек пыяла —
Кагылдыңмы, хәзер уала…
 
 
…Мәхәббәтнең була төрлесе,
Мәхәббәтнең була олысы.
Бер җавапсыз калса шунысы —
Башны ташка орып елыйсың…
 
 
Тыеп хисне, йомып йөрәкне,
Онытырмын, диеп көтәсең.
Төшкә керсә – уянып китәсең,
Үзен күрсәң – тагын бетәсең…
 
 
Бу бик күптән үткән эш инде,
Минем күңел хәзер бушаган…
Үзең сөйләгәнгә әйтүем,
Синең хәл дә шуңа охшаган…