Цитаты из книги «Радзіва Прудок»

– мая прэлесць. Трэба сваё мець. Няма бульбы – то нічога няма

Што я хачу вам сказаць? Пакуль я стаяў, мяне не ўзялі дзесяць машын. Калі пайшоў, узяла першая. Хоць я гэтага не прасіў і нават не спадзяваўся. Такі от урок прудкаўской філасофіі.

Нейкім ранкам я адчуў большую смеласць і паабяцаў сабе, што ўвесь дзень буду размаўляць толькі па-беларуску. Але схітрыў і абіраў словы, сугучныя з расійскімі. – Адзін жэтон.– Выходзіце? Па гэтым прынцыпе купіў сіні «ўінстан» замест чырвонага. На чырвоны смеласці не хапіла.

Знічкі па начах падаюць у вядро ля студні. Яшчэ яны перакідаюцца ў ваўкоў і сыходзяць у лес. Але знічкі, што згаслі цалкам у калодзежнай вадзе, назаўжды застаюцца пажоўклым лісцем.

Заўтра а сёмай раніцы я буду сядзець у сваёй тэатральнай каморы на падлозе, піць кефір і думаць, як ставіцца да таго, што манашкі ў фоташопе апрацоўваюць выявы Хрыста

«Беларусь у фантастычных апавяданнях»

Вахцёр учыніў несанкцыяваную акцыю: усім даваў па цукерцы.

Трэба казаць, што я купалавец, толькі калі выношу дзяцей з полымя. А калі куру на тэрыторыі метрапалітэна, лепей казаць, што я дворнік з Адміністрацыі.

І калі вышэйшая адукацыя пазбаўляе права весела варушыць вусамі – ну яе к чорту.

калі вышэйшая адукацыя пазбаўляе права весела варушыць вусамі – ну яе к чорту.