© Dumitru Ghereg, 2025

ISBN 978-5-0065-8980-3

Создано в интеллектуальной издательской системе Ridero

PRZEDMOWA

Spójrz na siebie! Strach spojrzeć w lustro i uświadomić sobie, że jesteś tylko kolejnym trybikiem w wielkiej maszynie? Życie to jak gra, w której zwykli ludzie przestrzegają zasad, mając nadzieję na lepsze jutro, ale ciągle trafiają na ścianę. Starają się postępować właściwie, ale ostatecznie życie ich wykorzystuje. Zwykli ludzie znaleźli się w ślepym zaułku – grają zgodnie z zasadami i przegrywają, bo grają w cudzą grę. Ty też starałeś się postępować właściwie, ale los nie rozdał Ci korzystnych kart. Twoja praca stała się monotonną rutyną i, pomimo wysiłków, sukces wydaje się nieosiągalny.

Czasami pojawiają się wątpliwości – czy warto było być uczciwym i przestrzegać norm, skoro inni łamią te zasady z łatwością i osiągają swoje cele? Ty również wybrałeś właściwą ścieżkę, ale wygląda na to, że los Ci nie sprzyja. Świat jest bezlitosny, a Ty znajdujesz się w sytuacji, gdzie stare zasady już nie działają. A jednak, mimo trudności, idziesz dalej – może dlatego, że masz w sobie coś więcej. Może to iskra kreatywności lub pragnienie zmian, które trzyma Cię przy życiu w tej długiej podróży. Zdajesz sobie sprawę, że podejmowanie ryzyka i ruszanie naprzód to jedyny sposób, by odkryć swój potencjał. Może to właśnie Twoja wewnętrzna pasja i dążenie do czegoś większego nie pozwalają Ci zostać w tyle i pchają Cię do przodu – mimo że karty zostały rozdane przeciwko Tobie.

Zamiast być więźniem okoliczności, używasz swojej wewnętrznej siły jako motywacji do twórczego i odważnego podejścia do życia. To może doprowadzić Cię do nieoczekiwanych odkryć, nowych możliwości, a może nawet zmienić bieg wydarzeń na Twoją korzyść. Mogę Ci pokazać, jak zdobyć władzę, pieniądze i szacunek, których odmawiano Ci zbyt długo. Wszystko – w tej książce. Taktyki najpotężniejszych bossów świata, którzy stali się panami własnego losu. Po jednym strzale naraz. Oczywiście, to życie nie jest dla każdego, ale idąc ich śladem, nauczysz się korzystać z ich narzędzi i się wzbogacisz.

Rozdział I. UMÓW SIĘ NA WYMARZONĄ PRACĘ

Jeśli powiem «szef mafii», o kim pomyślisz? Szef mafii to ktoś, kto wie, jak pokonać system. Szef mafii to w gruncie rzeczy dyrektor generalny organizacji. Dużej organizacji. Bardzo dużej. I zgarniają kasę łopatami. Gdy pojawiają się problemy, radzą sobie z nimi na różne sposoby: strachem, bezwzględnością, sprytem. Giganci świata przestępczego, zarządzający strukturami o rocznych obrotach sięgających 20 miliardów dolarów, znają wartość odpowiednich kontaktów i zdywersyfikowanego portfela: wymuszenia, narkotyki, hazard, porwania, oszustwa, haracze, zabójstwa. Zanim staniesz się bossem, musisz podążać za instrukcją z podręcznika, by wspiąć się po szczeblach korporacyjnej drabiny. Jednak niewielu wspięło się tak wysoko i tak szybko jak syn fryzjera z Brooklynu, który wyrósł na prawdziwego gangstera.

Al Capone – amerykański gangster włoskiego pochodzenia, działający w latach 20. i 30. XX wieku na terenie Chicago. Pod przykrywką sklepu meblowego i pralni chemicznych zajmował się przemytem alkoholu, hazardem i sutenerstwem, a także działalnością charytatywną (otworzył sieć darmowych stołówek dla bezrobotnych obywateli). Barwna postać amerykańskiej przestępczości zorganizowanej z czasów prohibicji i Wielkiego Kryzysu, która narodziła się i istniała pod wpływem włoskiej mafii, a także szef jej chicagowskiego oddziału.

Gdy skończył trzydzieści lat, był już królem przestępczego świata Chicago. Zarządzał ogromnym imperium przestępczym, przynoszącym 100 milionów dolarów zysku, zostawiając za sobą stosy trupów w Wietrznym Mieście. A to, jak zaczynał, stanie się twoją pierwszą lekcją samodoskonalenia. Potrzebujesz sukcesu, który przychodzi z rolą bossa? Gotów zacząć budować własne imperium?

LEKCJA 1. UWOLNIJ SWÓJ POTENCJAŁ

Aby zostać odnoszącym sukcesy bossem mafii, trzeba mieć iskrę i być ambitnym. Trzeba być inteligentnym, wiedzieć, jak zmotywować otaczających cię ludzi, a czasem nastraszyć ich, żeby się nie rozluźnili. Jak w każdej innej dziedzinie, rozwój takich umiejętności wymaga wytrwałej praktyki i celowego podejścia. Chłopaki, którzy ciągnęli do mafii, szukali sposobu na odniesienie sukcesu. Nie mieli wykształcenia, nie dostali się na studia i zastanawiali się, kto doceni ich zdolności do rabunków i przemocy. Odpowiedź przychodziła natychmiast: trzeba dostać się do mafii.

Jak wiadomo, wielu przestępczych autorytetów odkryło swój potencjał już w młodym wieku. Przyszły boss nowojorskiej mafii, John Gotti, został aresztowany pięć razy, zanim skończył dwadzieścia jeden lat, a jako dziecko prawie stracił palce u nóg przez betoniarkę, którą próbował ukraść. Tak powstał jego charakterystyczny chód. Boss sycylijskiej mafii, Salvatore Riina, brał udział w swoim pierwszym morderstwie, gdy miał osiemnaście lat. Pomógł zabić członka związku zawodowego, który publicznie upokorzył szefa Riiny. Założyciel kartelu z Medellín, Pablo Escobar, będąc nastolatkiem, wzbudzał dumę u swojej nauczycielki, sprzedając fałszywe dyplomy i świadectwa szkolne.

Młody Al Capone również okazał się zdolnym uczniem przestępczego fachu. Urodził się w rodzinie imigrantów. Najpierw do kraju przyjechał jego ojciec, który pracował jako fryzjer. We Włoszech jego rodzina zajmowała się produkcją makaronu. Al Capone nie urodził się w rodzinie przestępców – to Ameryka zrobiła z niego gangstera. Kiedy chodził do szkoły, miał dobre oceny, ale w szóstej klasie rzucił naukę – albo przez kłótnię z nauczycielem, albo po prostu dlatego, że się znudził i postanowił zarabiać. Wkrótce Al odkrył idealne ujście dla swojego ducha przedsiębiorczości.

Pewnego dnia na urodziny ojciec podarował mu coś, o czym marzy każde dziecko – zestaw do czyszczenia butów. Gdy Al czekał na klientów, zauważył inną, bardziej opłacalną intrygę, którą prowadził miejscowy bandyta Giuseppe Balsamo (Batista). Giuseppe był bossem mafii na przełomie lat 20. XX wieku. Według niektórych źródeł Balsamo był rodowitym mafioso z Sycylii i przybył do Brooklynu w 1895 roku, aby zorganizować tam mafię. Został pierwszym «ojcem chrzestnym» Brooklynu. Uważa się, że tacy znani mafiosi wczesnego Nowego Jorku jak Giuseppe Morello, Frank Yale i Vito Cascioferro wszyscy działali pod jego przywództwem. Ale to tylko jedna z wielu wersji – choć najbardziej wiarygodna.

Większość czasu Balsamo poświęcał na walkę z Irlandczykami w dokach, ponieważ bardzo chciał zdobyć nad nimi kontrolę. Batista z powodzeniem zajmował się też haraczem. Młody Capone był świadkiem jednej z akcji Batisty i jego wspólników na lokalnego sklepikarza. Capone był pod wrażeniem i zainspirowany. Następnego dnia zatrudnił dwóch swoich kuzynów, by pomogli mu wyeliminować konkurencję. Al powiedział chłopakowi czyszczącemu buty na sąsiedniej ulicy, że jeśli nie chce mieć problemów, musi płacić. Ci, którzy zajmowali się haraczem, mieli uliczny spryt. To pokazuje, że Al był zaradny. Miał ambicje, pomysły, a także biznesowego nosa, który jest tak ważny w przestępczym życiu. Jedno to pokazać, że ma się charakter, by odnieść sukces. Ale nigdy nie zostaniesz bossem mafii, jeśli nie wiesz, w jakim kierunku iść.

LEKCJA 2. UCZ SIĘ OD NAJLEPSZYCH

Niezależnie od tego, za jak mądrego lub silnego się uważasz, nie osiągniesz sukcesu w świecie mafii samodzielnie. Potrzebujesz mentora. Ważne jest, by mieć kogoś, kto w ciebie wierzy i chce cię czegoś nauczyć, ponieważ wkraczasz w niebezpieczny świat. Jeśli staniesz po złej stronie albo prześpisz się z niewłaściwą osobą – długo nie pożyjesz. Znalezienie dobrego mentora wymaga wysiłku. Nie możesz po prostu podejść do kogoś i powiedzieć: «Chcę być taki jak ty». Ktoś musi sam dostrzec w tobie coś wyjątkowego. A potem ty zrobisz wszystko, by się wykazać. Tak to działa.

Młody Al Capone pokazał swoje oddanie sprawie, znajdując nie jednego, lecz dwóch mentorów w świecie przestępczym. John Torrio był uważany za geniusza przestępczego świata. Tak, był przestępcą, łamał prawo, ale znał się na swoim fachu. Każdy chłopak z ulic Brooklynu w okolicy Capone wiedział, kim jest John Torrio. Gdy Capone go spotkał, Torrio powiedział, że jeśli będzie potrzebował pracy, może się do niego zgłosić. W końcu Capone zaczął wykonywać dla niego różne zadania: dostarczał broń w papierowej torbie, zbierał pieniądze w lokalnych burdelach. Torrio stał się dla Capone kimś w rodzaju ojca. Młody Al nauczył się od niego kilku ważnych zasad: ubieraj się elegancko, trzymaj język za zębami, a jeśli chcesz utrzymać się na szczycie, pamiętaj – pieniądze to władza. Wielu młodych chłopaków było zbyt pewnych siebie, myśleli, że wiedzą wszystko, ale Capone był wystarczająco pokorny.

Jeśli chodzi o drugiego mentora – od niego też Capone miał się czego uczyć. Główny reketier Brooklynu, Frankie Yale (prawdziwe nazwisko – Francesco Ioele), był włosko-amerykańskim gangsterem pochodzenia kalabryjskiego. Kierował mafią na Brooklynie, a potem został kapo rodziny Masseria i drugim pracodawcą Al Capone. Oprócz Capone, pod skrzydłami Yale’a pracowali w różnych okresach Joe Adonis, Anthony Carfano, Albert Anastasia, a także owiany złą sławą zabójca Willy Altieri, znany jako «Dwa Noże» – z powodu swojego ulubionego sposobu zabijania.

Yale był bardzo brutalnym człowiekiem, jednym z najgroźniejszych w Nowym Jorku. To, że Capone się go nie bał i chciał z nim pracować, mówi wiele o jego charakterze. Frankie nauczył Capone alternatywnego zestawu umiejętności: zawsze pokazuj, że jesteś poważny, noś przy sobie broń i upewnij się, że twoja reputacja idzie przed tobą. W 1917 roku 18-letni Al Capone pracował jako ochroniarz w barze Frankiego Yale’a. Podczas jednego z wieczorów zauważył młodą dziewczynę o imieniu Lena, która przyszła do baru ze swoim bratem Frankiem Galluccio i jego dziewczyną Marią Tanzio. Cały wieczór Capone próbował zwrócić na siebie uwagę dziewczyny, ale ona go ignorowała. Gdy Lena wychodziła, Al rzucił za nią: «Powiem ci jedno, mała – masz świetny tyłek, potraktuj to jako komplement». Lena nie potraktowała tego jako komplementu, podobnie jak jej brat, Frank Galluccio. Wściekły Galluccio wyciągnął nóż i zaatakował Capone. Celował w szyję, ale był pijany i trafił w twarz. Ciosy nie były śmiertelne. Frankie Yale zdążył interweniować i zapobiec dalszemu rozlewowi krwi.

Później, po wysłuchaniu obu stron, mafijni bossowie z Nowego Jorku zabronili Capone mścić się na Galluccio, tłumacząc, że sam zawinił, obrażając dziewczynę. Capone nie protestował. Jednak później jego zemsta okazała się słodsza – Galluccio został jego służącym. Capone był dobrym uczniem swoich mentorów. Chłonął wszystko, czego go uczyli, i stosował to w życiu. To, że miał opiekę Frankiego Yale’a, tłumaczy, jak przetrwał młodzieńcze lata. Stały za nim wpływowe osoby. Położyłeś fundament pod swoją przyszłość. Czas zacząć torować własną drogę. Aby wyrwać się z tłumu, musisz udowodnić, że masz cechy przywódcze, a najlepiej pokaże to pomysł wart milion dolarów.

LEKCJA 3. LICZ TYLKO NA SIEBIE

Chcesz wspiąć się na szczyt? Musisz ciężko pracować. Musisz umieć zarabiać pieniądze i nic nie może przeszkadzać twojej finansowej wizji życia. Ucz się od Ala Capone. Al postanowił przenieść się do Chicago, ponieważ zobaczył tam szansę na poprawę swojego życia. Chicago to duże, hałaśliwe miasto, i trafił tam w momencie wprowadzenia prohibicji. Po I wojnie światowej najlepsi umysłowo kongresmeni uznali, że Ameryka wkroczy na ścieżkę dobrobytu, jeśli zakaże się alkoholu. Jednak Capone był sceptyczny wobec trzeźwości swoich rodaków. Al rozumiał, że wielu nie zaakceptuje tego prawa, i wtedy zaczął myśleć jak przedsiębiorca. Mógł obrócić to prawo na swoją korzyść. Zrozumiał, że może zarobić miliony, ponieważ konsumenci potrzebowali alkoholu, a on mógł go dostarczyć. Nic trudnego: popyt rodzi podaż.

Decyzja rządu dała początek podziemnej produkcji, zwanej bimbrownictwem. Bimbrownik potrafił zaspokoić każde zamówienie. Jeśli ktoś lubił whisky, można było sprzedawać ją jako lek na receptę – każdy pijaczek mógł zdobyć butelkę. Można też było wybrać bardziej kreatywną drogę, przemycając alkohol przez granicę z Kanadą. Jeśli ktoś wolał coś słodszego, mógł wybrać rum – towar wysokiej jakości, sprowadzany zza granicy, prosto z łodzi. Ale żeby zarobić jeszcze więcej, trzeba było postawić na piwo. Bimbrownicy przejmowali zamknięte browary.