Եվ այս բոլորի մեջ կառավարող ոգին չէր օրենքը, իրավունքը կամ ճշմարտությունը, այլ-աղայի կամքը և նրա հաճույքը: Իսկ բարձրագույն կառավարությունը, որքան և ցանկանում էր, բայց չուներ այնքան ուժ աղաների, – այսինքն` խաների, բեկերի, շահզադաների, մոլլաների, սեիդների, – բռնակալությանց սահման դնելու:
