Panno bezrówna¹, stanu człowieczego
Wtóra² ozdobo, nie psowała³ w której⁴
Pokora serca, ni godność pokory,
Przedziwna matko stworzyciela swego!
 
 
Ty, głowę starwszy⁵ smoka okrutnego,
Którego jadem świat był wszystek chory⁶,
Wziętaś jest w niebo nad wysokie chóry⁷;
Chwalebna, szczęścia używasz szczerego⁸.
 
 
Tyś jest dusz naszych jak księżyc prawdziwy,
W którym wiecznego baczymy⁹
 

Конец ознакомительного фрагмента.