Шагирзян Лена

(Шакирзянова Лена Галимзяновна)

Төзүчесе Илһам Ногманов

Составитель Ногуманов Ильгам Гайсович

© Татарстан китап нәшрияты, 2020

© Шагыйрьҗан Л. Г., варислар, 2020

© Ногманов И. Г., төзү, 2020

«Мөлдерәмәкүңел» китабыннан

Күңел китабы

 
Язасыңмы, диләр,
Нишлим,
Карышып булмый йөрәккә.
Калын томнар өчен түгел,
Язам җанга кирәккә…
 
 
Язасыңмы, диләр,
Ә мин
Укыйм гына бит аны —
Күңелдә күптән язылган
Иң газиз бер китапны…
 

Чигү чигәм

 
Киергедә минем хисләр…
Нечкә күңел – нечкә инә.
Җепләр сайлыйм,
Җепләр саплыйм,
Чигү чигәм…
Ак ефәккә бизәк иңә —
Төсләр эзлим,
Төсләр сайлыйм…
Күктән миңа
Нурлы дуга
Төрле-төрле җепләр суза…
Нинди кирәк,
Менә кызыл,
Менә яшел, сары, ал, ди,
Теләгәнең сайлап ал син,
Эзләп ал, ди, сорап ал, ди…
Кулларымда нәзек инә,
Ак ефәккә бизәк иңә…
Газап чигәм, рәхәт чигәм —
Күңелләргә чәчәк чигәм…
 

«Сөйләгәнең көмеш булса…»

 
Сөйләгәнең көмеш булса,
Тик тору алтын, диләр.
Кайчак сүзнең алтыннан да
Кыйммәтлеген белмиләр…
 

Сугыш беткән елны

 
Сугыш беткән елны туганмын мин,
Кояш җиргә балкып карагач.
Мин туышка ямьле булсын диеп,
Чәчәк атып куйган алмагач.
 
 
Менә-менә кайтып керерләр, дип
Ачык торган капка-ишеге.
Көтә-көтә көтек булып беткән
Ал чыбылдык япкан бишегем…
 
 
Кырык эшен кырга куеп торып,
Әти килгән мине алмага.
Тотып кайткан сыңар кулы белән, —
Ике куллап коча алмаган…
 
 
Бәйрәм ашы, бәбәй ашы пешереп,
Авылдашлар көтеп торганнар.
Бик кадерле булдык микән әллә
Сугыш беткән елны туганнар?..
 

Тәгәри китте йомгагым

 
Тәгәри китте йомгагым,
Күренмиме, агайлар?..
Йомгак эзләп йөгердек,
Күпме кызлар, малайлар…
 
 
Әкиятләрдән башладык
Тормыш җебен сүтәргә.
Туры килә җеп очын
Тапкангача, күпләргә,
Йомгак эзләп адашып,
Күп сукмаклар үтәргә…
 
 
Тәгәри китте йомгагым,
Күрдегезме, агайлар?..
Йомгак эзләп барам мин,
Юллар матур, абау ла…
 

Кулларыңда йөрәк җылысы

 
Яшьлек эзләремә баса-баса,
Мәктәбемә бүген юл тоттым.
Таныш капка. Сулда – безнең каен,
Һич онытмыйм сезне, онытмыйм.
 
 
Дәрес бара… Заллар тынып калган,
Китап-журнал тотып кулына,
Тиздән укытучым ашыга-ашыга
Каршы чыгар килер юлыма.
 
 
Мин сагынып килдем бүген, сиңа
Рәхмәтемнең иң-иң олысы.
Куллар биреп күрешик әле, апам,
Кулларыңда йөрәк җылысы.
 

Кызлар җыры

 
Кояш безгә, без кояшка
Карыйбыз да көләбез.
Ник икәнен сорамагыз,
Тик үзебез беләбез.
Ямансу зәңгәр кичләрдә
Тын чишмәгә киләбез.
Бер суга, бер айга карап
Елыйбыз да көләбез.
Ник икәнен сорамагыз,
Тик үзебез беләбез…
 

Яшел урам

 
Алда кояш,
Алда юллар,
Тирә-ягым яшел урман.
Поезд чаба, ыргый алга,
Ачык аңа яшел урам.
 
 
Туган йорттан рөхсәт сорап
Китеп барам ерак-ерак,
Күп җирләрне урап-урап,
Киләчәккә бәхет юрап.
 
 
Китеп барам балачактан,
Бергә үскән дусларымнан.
Яшел яулык болгый-болгый
Озатып калды яшел урам.
 
 
Алда кояш, алда таңнар,
Без менәсе текә таулар.
Яшьлегемә – яшел урам,
Шул урамда үзем торам…
 

Айлы кичтә

 
Талгын гына бер моң менә
Тау астыннан.
Яшь бер егет ат сугара
Ай астында.
 
 
Җемелдәтеп чиләкләрен
Ай нурында,
Яшь бер сылу төшеп бара
Тау юлыннан.
 
 
Иярә ай яшь сылуның
Эзләренә.
Иярә ай яшь егетнең
Күзләренә…
 
 
Бу кем икән тау юлыннан
Су ташыган?
Бу кем икән ай юлыннан
Сер ташыган?
Чиләгеннән, йөрәгеннән
Моң ташыган…
 

Каеннарның ап-ак күлмәге

 
Каеннар гел кайгы көтә, диләр,
Сагышланып гомере үтә, диләр.
Дөрестерме кеше сүзләре…
Каеннардан кайгы эзләдем мин,
Тик тапмадым кайгы эзләрен мин,
Каеннарның ап-ак күлмәге…
 
 
Ә аларның сере җирдә икән,
Ә аларның моңы җырда икән,
Каеннардан шунда көнләдем…
Каеннарны үбеп кочар идем,
Каеннарга үзем охшар идем,
Каеннарның ап-ак күлмәге…
 

Беренче кар

 
Беренче кар…
Кыймый гына басам.
Яп-яңа кар
Бик таныш та,
Ләкин
Онытылган,
Сагынылган…
Санап кына салам эзләремне
Саклыгымнан.
Салкыныннан түгел,
Оялып аклыгыннан…
Яп-яңа кар, ап-ак, назлы,
Ипләп кенә
Учларыма алам.
Алларыма
Тамчы-тамчы
Көмеш тама…
 

Кышкы этюд

 
Әй шук та соң җил, кар кызын
Эләктереп ала да,
Кочып нечкә билләреннән,
Вальс бии һавада.
 
 
Арып беткәч урамнарда
Парлап биеп көнозын,
Тирбәтеп ак тирәкләрдә,
Йоклата ул кар кызын.
 

Соңарган яз

 
Быел язга әллә нәрсә булды:
Апрель бетә – әле җирдә кар.
Таң калдырып, ләкин тәрәзәмә
Рәсем ясап үтте торналар…
 
 
Яз җиткән ич, сизмичә дә торам,
Һавалардан хәбәр алмасам.
Яз килгәндә җиргә, ярар иде
Торналардан соңга калмасам…
 

«Тирә-як тын, саф һава…»

 
Тирә-як тын, саф һава,
Яфрак-яфрак кар ява.
Әнә инеш… Күпердә,
Мамыктай кар өстендә,
Тылсымлы эзләр кала…
 
 
Инеш каралып тора,
Ак энҗе тама суга,
Эри дә юкка чыга…
Юк, әйләнеп тамчыга,
Ул олы юлга чыга…
Күпер ап-ак, ак таллар,
Юлларда бәхетле пар…
Ап-ак кардан да аграк,
Тамчы судан да сафрак
Иң тәүге мәхәббәт бар…
 

Сине көтәм

 
Алларымда ике кәсә
Мөлдерәмә-мөлдерәмә,
Бәхет тамчыларын саныйм,
Йөздер әллә, меңдер әллә…
Сине көтәм…
 
 
Ике күзем тәрәзәдә,
Мөлдерәмә, мөлдерәмә…
Дүрт күз белән көтәм сине.
Чын бәхетем синдер әллә,
синме әллә,
синме әллә?..
 

Синең күңел

 
Җилләр төсле җитез була алам,
Ләкин сине куып җитә алмам, —
Җилдән җитез синең күңелең…
Аккош төсле оста йөзә беләм,
Әмма куркам,
Синең күңел тирән
Һәммә күлдән…
Хисләреңнән мәрҗән тезәр идем,
Түшләремне бизәр идем —
Мөмкин түгел…
Ефәк җептән нечкә синең күңел…
Синең күңел гөлләр бакчасы шул,
Әллә яшереп гөлләр өзимме?..
Юк, шул бакчада шытып
бөреләнсәм,
Чәчәк атсам иде үзем мин…
 

Ялгыш кына

 
Ялгышып бер, күзләреңә күзем салдым —
Төнсез калдык шуннан бирле, көнсез калдык…
Иңнәреңә ялгыш кына башым салдым —
Ниләр эшлик, башсыз калдык, ашсыз калдык…
Ялгыш кына колагыңа бер сүз салдым —
Икебез дә телсез калдык, өнсез калдык…
 

Күпме сөю кулларыңда

 
Син озаттың мине
Ерак юлга.
Куллар кулда.
Аерылышу…
Гаҗәп,
Ул да
Учка сыя икән,
Кулга
Сыена икән.
Күпме сагыш,
Күпме сөю
Кулларыңда…
Бетмәс төсле сыеп
Барыр юлларыма,
Ташып чыгар кебек
Хәтта җырларымнан.
Күпме бәхет,
Күпме сөю
Кулларыңда…
 

Кайнар чишмә кебек

 
Син гейзерларга —
Кайнар чишмәләргә гашыйк.
Минем хисләрем дә шулар кебек,
 
 
Вакыт-вакыт
Ургылалар тышка,
Кайнап, ташып…
Син бит кайнар чишмәләргә гашыйк…
 

Икеле-микеле

 
Болыннарга чыксам – ромашкалар:
 
 
Ап-ак ромашкалар
Күзне камаштыра,
Күзне алмаштыра:
Сөя-сөйми, диеп,
Килә-килми, диеп,
Һаман саташтыра…
Их, сез, икеле-микеле
Шаян ромашкалар…
 

Кояш кәләше

 
Туташ!
Котлы булсын бу яз!
Ике күзең – йолдыз,
Йөзең – кояш.
Дөнья сиңа гашыйк,
Әнә җилләре
Иркәләнеп куеныңа
Сыенган.
Кулыңдагы сирень гөлләре
Бәхетеңә гүя сөенгән…
Лепер-лепер килеп, яфраклар
Синең белән генә серләшә.
Ахры, дөнья бөтен шатлыгын
Гашыйкларга гына өләшә…
Кызыгам, кызыгам,
Хәтта көнләшәм,
Бу яз сиңа
Шундый килешә.
Кояш таҗы балкый башыңда, —
Әйтерсең син —
Кояш кәләше…
 

Нинди көчләр?.

 
Әле кайтып төшәм, сагынып, сиңа,
Әле китеп барам яныңнан.
Язын сулар тулып ташкан сымак,
Ерагаеп көзен ярыннан.
 
 
Әле ераклардан тыңлыйм сине,
Әле колагыма җырлыйсың.
Бер ерактан, бер якыннан мине
Сагышларга нигә чорныйсың?..
 
 
Әле юллар төшә арабызга,
Әле бер сукмактан янәшә
Тып-тын гына икәү барабыз без,
Тик йөрәкләр нидер сөйләшә…
 
 
Аерылып таңда офыгыннан,
Кич кавышкан кояш шикелле
Китәмен дә кабат кайтам сиңа,
Нинди көчләр мине сихерли?..
 

Җилгә суздым

 
Гөлләр бәйләдем дә җилгә суздым,
Хуш исләрен илт, дип, иркәмә.
Кагылып киткән төсле булды кулың,
Рәхмәт, җаным, диеп, җилкәмә…
 
 
Гөлләр бәйләдем дә сиңа суздым,
Күзләреңнән назлар эзләдем.
Тик нигәдер җавап ишетмәдем,
Җилгә очты, ахры, хисләрем…
 

«Бикәң буласым килә…»

Р…гә

 
Бикәң буласым килә,
Иркәң буласым килә.
Җилләреңә буйсынырлык
Җилкән буласым килә…
 
 
Йә колың булыр идем,
Уң кулың булыр идем.
Сагышлы, моңлы сазыңның
Бер кылы булыр идем…
 
 
Көнең булсам икән мин,
Төнең булсам икән мин.
Туфрагыңда тамыр җәйгән
Гөлең булсам икән мин…
 
 
Бикәм, дип дәшүләрең,
Иркәм, дип дәшүләрең.
Тутырып-тутырып карамадың,
Әллә читләшүләрең…
 

Урамнарда күбәләк кар…

 
Карлар яуган саен искә төшә,
Үпкә тотмыйм күптән аларга.
Кардан туплар ясап, бик еш безне
«Утка тота» иде малайлар.
 
 
Урамнарда тагын күбәләк кар,
Кем яратмый карлар яуганын…
Тик нигәдер арттан
малай-шалай
Карлар атып, үртәп калмады…
 

Ә син җырдан сора

 
Ямьсез, дисең, дөнья,
Алсу төсләр
Тик җырларда гына, ахрысы…
Ә син менә уян кояш белән,
Күрер өчен ал таң яктысын…
 
 
Таһир-Зөһрә кебек сөешүләр
Хыял гына, дисең, тик бары да…
Ә син җырдан сора, әйтми калмас,
Халык серен сала җырларга…
 

Ул чакта

 
Алда нинди олы бәхет булган,
Кем уйлаган аны ул чакта,—
Яңакларны куеп яңакларга,
Сөйләшербез диеп бу хакта.
 
 
Алда нинди рәхәт торган безнең,
Хыялландык микән ул чакта,
Утырырбыз диеп, чыбык ташлап,
Икәү бергә яккан учакка…
 
 
Алда олы бер юл көткән икән,
Таралсак та төрле сукмактан,
Йөрәкләр дә бергә типкән икән,
Тоймаганбыз гына ул чакта…
 
 
Безне алга бер моң дәшкән икән,
Килде микән башка шул чакта,
Агылырбыз диеп, бер җыр булып,
Икебез ике ташкын булсак та…