Казкі жыцця - гэта кароценькія апавяданні пра... жыццё. Так, па-іншаму і не назавеш. Тут і пра хмарку, і пра птушак, і пра дуб, і пра восаў, і пра цвыркуна, і яшчэ шмат пра каго. І адчуваецца, што гэта не проста так прыдумана, што Колас сапраўды шмат назіраў за прыродай, шмат пра яе ведае.
У Коласа вельмі прыгожая мова, столькі эпітэтаў, параўнанняў, апісанняў. Але ў гэтым ёсць і невялікі мінус, я, напрыклад, апісанні не люблю, і таму часам нават на невялікай казачцы адключалася і чытала проста машынальна. Казкі жыцця - хутчэй для рамантыкаў, а я ім не з'яўляюся. Хаця гэта мне не перашкодзіла ўсё-ткі атрымаць задавальненне ад казак.
Сказки жизни - это коротенькие рассказы о... жизни. Да, по-другому и не назовешь. Тут и про тучку, и про птичек, и про дуб, и про ос, и про сверчка, и еще много про кого. И чувствуется, что это не просто так придумано, что Колос действительно много наблюдал за природой, много про нее знает.
У Колоса очень красивый язык, столько эпитетов, сравнений, описаний. Но в этом есть и небольшой минус, я, например, описания не люблю, и поэтому иногда даже на небольшой сказочке отключалась и читала просто машинально. Сказки жизни - скорее для романитов, а я им не являюсь. Хотя это мне не помешало все-таки получить удовольствие от сказок.