Krzyżowiec

Nie ma nic groźniejszego niż cud, a cudem jest Ziemia Święta.

 Średniowiecze, czas wypraw krzyżowych i walk o wyzwolenie Jerozolimy z  rąk muzułmanów. W bitwie pod Antiochią stoczonej w 1098 r. z armią  atabega Kurbughi ginie jeden z walecznych, acz okrutnych krzyżowców. Nie  umiera jednak zupełnie. Nie żyje, ale też jego ciało nie zamienia się w  proch. Musi na ziemi odpokutować grzechy, nim trafi na Sąd Ostateczny.

 Rycerz podejmuje długą i żmudną wędrówkę przez Europę, w której szaleje  dżuma. Przez mroźne góry, niebezpieczne lasy i zdradliwe bagna wędruje  do Jerozolimy, ku Bożemu Grobowi – po odpuszczenie grzechów. W czasie  tej pątniczej pielgrzymki stara się swoją zapalczywą naturą kierować  tak, by nie zabijać dla zaspokojenia zewu krwi. Miecz w jego ręku staje  się również narzędziem czynienia dobra. Trudna to wyprawa, i dla ciała, i  dla ducha.