Dowód ontologiczny

Anzelm Zaostry uczy matematyki w liceum. Matematyka to jego pasja, za  jej pomocą tłumaczy sobie świat. Nosi imię świętego, który stworzył  sławny dowód istnienia Boga. Kim dokładnie jest, sam nie wie – nie wie w  sensie ontologicznym. Pewnego dnia Anzelm otrzymuje propozycję, by  wziąć udział w grze z czasem. Nie zamierza jej podjąć, wszak postawił  sobie za cel udowodnienie, że czas nie istnieje. Może zresztą tylko mu  się wydaje, że odrzucił grę. W każdym razie odstawia alkohol – decyzja  ryzykowna dla kogoś, kto piciem powstrzymuje nadmiar myśli.

„Dowód ontologiczny” jest współczesną powiastką filozoficzną i  werbalnym równaniem z wieloma niewiadomymi. Główny bohater Anzelm  wędruje poprzez swoje myśli i rzeczywistość, nie kategoryzując  dotykających go zdarzeń. Ignoruje czas, chronologię i historię. Nie  zadowalają go obecne normy i reguły, poszukuje nowych, porządkujących  świat algorytmów. Zaskakuje zarówno otoczenie, siebie, jak i czytelnika.